Dokument o grach o najlepszym projektancie gier, o którym nigdy nie słyszałeś

Z hukiem i wybuchem kolorowych świateł pilotuję pikselowany statek po skalistej powierzchni planety. Szukam swojego celu. Nadchodzi. To jest duże. To jest… gigantyczny wielbłąd.

Jeśli grałeś w którąkolwiek grę Jeffa Mintera, prawdopodobnie przywoła ona miłe wspomnienia. Jeśli nie, pozwól, że przedstawię Ci Jeffa Mintera. Nawet nie wiedziałem o grach Minter, prawdopodobnie gdzieś w połowie 2000 roku, kiedy grałem PlayStation Vita oraz gry na konsolę Xbox 360 Space Giraffe i TxK. Wiedziałem o Minter’s Tempest 2000 na system Atari Jaguar i grałem w jego grę VR Polybius. Katalog gier niezależnych Mintera sięga jednak znacznie dalej. A teraz na szczęście istnieje sposób, aby dowiedzieć się o nich wszystkich.

Llamasoft: Historia Jeffa Mintera, całe archiwum filmów dokumentalnych i gier o grach stworzone przez Digital Eclipse, to wspaniały hołd dla ducha indie i dziwnych odmian gier zręcznościowych, pełnych owiec, wielbłądów i lam. Dostępne w środę za około 30 dolarów. Konsola do gier, Xbox, Przełącznik, Para I GOGwydaje się, że jest to odpowiedź gier na kolekcję Criterion i bardzo ją polecam.

Digital Eclipse zaczął tworzyć kompilacje gier w stylu dokumentalnym Atari 50: Obchody rocznicowe, świetna grywalna historia od legendarnego wydawcy, kontynuacja The Making of Karateka (w którą dopiero zaczynam grać). W The Jeff Minter Story znajdują się 42 gry, ale niektóre z nich to odmiany lub porty tej samej gry. Jest to właściwie właściwe, ponieważ większość jego kariery obejmowała wariacje na temat tematu lub gry. Zainspirowało mnie to, czego nauczyłem się, obserwując jego przeszłość jako młodego programisty w Wielkiej Brytanii. Jego praca, w której wykorzystano istniejące gry i urozmaicono je w nowy, dziwny sposób, a następnie z biegiem czasu kontynuowano eksperymentowanie z pomysłami, sprawia, że ​​gry sprawiają wrażenie, jakby ożywały jako stale rozwijające się prace w toku, a nie jako odrębne doświadczenia.

Gra ta jest także powiązana z nadchodzącym pełnometrażowym filmem dokumentalnym o Minterze pt Neonowe serceale ma własne krótkie sekcje dokumentalne i dokumenty przeplatane przez cały tekst.

Nie grałem wcześniej w żadną z wczesnych gier Mintera, ale na początku lat 80. był on legendą w Europie. Jego prace pojawiły się na Commodore 64 i Vic 20, których nigdy nie posiadałem, więc wszystko wydawało mi się nowe. Jednak gry są podobne do gier, w które grałem wcześniej. Gridrunner to na przykład wersja Mintera dla Centipede, a Attack of the Mutant Camels to odmiana Mintera z The Empire Strikes Back, gry, w którą grałem jako dziecko na Atari 2600. Jest też Sheep in Space, która jest jak dziwaczne podejście do Defendera. ; Lamatron: 2112, inspirowany Robotronem: 2084; a Minter stworzył także własną wersję Tempest (Tempest 2000) na Atari Jaguar.

Brakuje tu najnowszych gier Mintera, takich jak Akka Arr (część kolekcji Atari 50), a także niektórych innych, takich jak TxK. Kwestie praw autorskich w oczywisty sposób uniemożliwiły niektórym z nich włączenie się do kolekcji, ale przynajmniej te najnowsze tytuły są łatwiejsze do znalezienia. Ta kolekcja Mintera gromadzi wszystkie historyczne rzadkości i odmiany, które w innym przypadku byłyby bardzo trudne do znalezienia.

Zbiorowe uczucie grania w nie wszystkie to czysta psychodeliczna dziwność: gra zręcznościowa o alternatywnym wszechświecie, w której znajome pomysły pojawiają się w sposób, którego się nie spodziewasz, z dodatkiem zwierząt, które wydają się po prostu istnieć (i być może strzelają laserami). Istnieją również psychodeliczne „syntezatory światła”, których celem jest po prostu wypełnienie ekranów interaktywnymi, pulsującymi kolorowymi pokazami świetlnymi.

Jestem zakochany w tej kolekcji gier, nawet jeśli istnieje, i daje mi to samo uczucie, co rzadka kolekcja krótkich filmów Criterion Davida Lyncha. To tak, jakby w świecie było trochę więcej możliwości i dziwności do odkrycia. Zainstalowany na moim Nintendo Switch, już sprawił, że moja podróż do pracy stała się dziwniejsza i lepsza. I nigdy nie byłem bardziej wdzięczny za istnienie Jeffa Mintera.